Gister zag ik bij een wandeling een Carolina eend, een mannetje, en een Krooneend met twee jongen die nog niet volwassen waren (de juveniele vorm of jeugdvorm). Blijkbaar hield de Carolina eend de Krooneenden gezelschap. Wat waren ze mooi. Elk op hun eigen manier. Schitterend. Ik stond op een bruggetje en bleef staan kijken. Een meneer die zijn hond uitliet kwam langs. Hij zei: “Mooi hè? En sommige mensen lopen er gewoon aan voorbij zonder het te zien.”
Vandaag liep ik daar weer langs. Ik had gister geen foto’s met mijn camera gemaakt. Ik hoopte dat ik ze vandaag onderweg nog een keer zou tegenkomen. Bij hetzelfde bruggetje was de Krooneend nog. Met een juveniel. Gelukkig. Weer was ik onder de indruk van hoe mooi ze waren. Ik maakte foto’s.
Weer thuis las ik een overdenking van Vrijzijn. Ik noem een paar stukjes daaruit: Wees liefdevol voor jezelf. Aanvaard jezelf zoals je bent, met de eigenschappen die je hebt en de beperkingen die je hebt. God kijkt vol liefde naar jou. Hij geniet van jou. Daar begint genieten: God geniet van jou. Dan kun je ook leren genieten van God, en van hoe mooi Hij jou en anderen heeft gemaakt.
Toen ik dat las moest ik denken aan die mooie Carolina eend en Krooneend en de twee jongere eenden. Ik stond stil. Ik keek. Ik genoot van hen. Schitterend. Door de overdenking die ik las zag ik opnieuw en werd ik geraakt: God geniet ook van die mooie dieren. En God geniet nog veel meer van mij, en ook van jou!
